SINCE 1980
vzw
Dursin Since 1980
In een gezellig onderonsje vertelden Jean-Marie en Christine hoe het allemaal begon...
​
Op zeventienjarige leeftijd stapte Jean-Marie de dansschool Bolsius in kortrijk binnen om er zijn eerste danspasjes aan te leren. Een jaartje later (1964) deed Marie-Christine Dejonghe uit Geluwe hetzelfde. "Het is in Bolsius dat wij elkaar hebben leren kennen", lacht Jean-Marie.
​
​
​
​
"In het begin trokken wij een beetje onze plan op de dansvloer en zagen dat het goed begon te gaan. In 1967 werden wij zomaar in een schoolwedstrijd geworpen en wonnen hem dan ook nog...".
​
Het werd hen immers nergens anders dan op de dansvloer van Bolsius te Kortrijk duidelijk gemaakt dat ze voor elkaar geboren waren. En zo zat het spel op de wagen. Van hun eerste kus kwam er een tweede, van hun tweede een huwelijk in 1968 en van dit huwelijk twee schattige dochters. "Door de geboorte van de kinderen zijn wij dan twee jaar gestopt", vervolgt Jean-Marie die toen nog postbediende was. En zijn Marie-Christine bekleedde een administratieve functie bij "Prado".
​
"Toen de dansschool Bolsius het in 1973 voor bekeken hield zijn we naar Gent getrokken om danslessen te volgen en vervolgens naar Antwerpen", aldus Jean-Marie. Intussen vormden zij al een serieus competitiedanspaar bij de amateurs en waren aangesloten bij de Unie van de Belgische Amateurdansers. Zo haalden zij twee jaar na elkaar de kampioenstitel
​
Van het ene kwam het andere: eerst competitiedansen bij de amateurs en vervolgens bij de professionelen.
​
"Mijn vrouw droomde ervan les te geven en vanaf september 1979 volgden wij hiervoor een opleiding. Na de behaalde diploma's en de verplichte stages, zijn wij als zelfstandige dansleraren gestart".
​
"Aan die werken kwam geen enkele stielman aan te pas, tot het parket toe hebben wij alles zelf gelegd"
Dus... Het was zover: een droomverhaal van een koppel met ritme in het bloed, een gemeenschappelijke passie voor dans en een onvoorwaardelijke liefde voor elkaar. Nu konden ze uitpakken met hun eigen dansschool.
De officiele start werd gegeven op 1 september 1980 te Gullegem in de feestzaal "De Bond" waar zij 80 leerlingen mochten begroeten en in Ieper in het J.O.C. waar zij ongeveer 96 cursisten hadden. Oefenavonden werden dan beurtelings gegeven in het Ijsstadion "Finlandia" te Gullegem en in het J.O.C. te Ieper.
​
"Maar eigenlijk hadden we zelf graag een zaaltje gewild. Op 17 februari 1981 huurden wij een oud magazijn hier in de Sint Denijsestraat (nu 't klein zaaltje). Al onze vrije uren en spaarcenten gaven wij aan de inrichting, om er een behoorlijke danszaal van te kunnen maken. Gedurende zes maanden werd er met bloed, zweet en tranen gewerkt om er de eerste cursus te kunnen starten in september 1981. Aan die werken kwam geen enkele stielman aan te pas, tot het parket toe hebben wij alles zelf gelegd..." aldus Jean-Marie.
"We hadden schrik dat we niet uit de kosten zouden komen"
"Dat zelfde jaar (1981) hebben wij ook ons eerste Lentebal met dansdemonstraties gehouden, op Paaszaterdag 18 april in de zaal "Cortina" te Wevelgem met het orkest "The Tornados".
"Daar het ons eerste Lentebal was en wij onervaren waren op dat vlak, hadden we schrik dat we niet uit onze kosten zouden komen. Tot onze verbazing toe werd het een groot succes. Het was een prachtfeest met +/- 400 aanwezigen", vervolgt Jean-Marie.
Dat je in het leven nooit volleerd bent, blijft uit het geval van Jean-Marie en Christine, die maandelijks één dag naar Londen trokken om zich te vervolmaken en bij te benen bij ALAN en HAZEL FLETCHER ('s werelds beste Latin dansers in die tijd).
Als professioneel danspaar hebben Jean-Marie en Christine verschillende eerste plaatsen behaald en deelgenomen aan talrijke Nationale en Internationale competities. "Onze kast staat vol met trofeeën", zegt Jean-Marie niet zonder fierheid.
"Meedoen en voelen dat je verbetert, is volgens mij het voornaamste in competitiedansen", oppert Jean-Marie. "Je bent dan tevreden, gerustgesteld, de eerste prijs of niet... Dit is beter dan er als eerste uitkomen en slecht gedanst hebben. Alhoewel een overwinning nooit slecht is". Waarop Christine inpikt: "Maar Jean-Mare is meerde competitie-danser, ik doe mee omdat hij het wilt doen. Ik geef liever les of doe een demonstratie. Gekeurd worden door een jury die alsmaar zit te kijken wat er zou kunnen mislopen, dat is niks voor mij".
​
Hun kleine onderneming in de Sint-Denijsestraat werd een succesverhaal. Waar zij in het eerste jaar 200 mensen over hun spiegelglad geboende parketvloer kregen, was dit aantal in 1986 fel aangegroeid. Zodoende dat er werd uitgekeken naar een eventuele uitbreiding van de danszaal. Uiteindelijk werd er geopteerd om het braakliggend stuk grond achter de bestaande zaal te benutten, om er een nieuwe danszaal te bouwen. Na goedkeuring van alle bevoegde instanties, kon men in 1987 beginnen met het bouwen van hun dans-imperium.
"In 1988 beleefde het danscenter een ware explosie"
Toen werd tussen de lessen door hard gewerkt aan het interieur van de nieuwe zaal. "Met weinig accommodatie, organiseerden wij in september 1987 onze opendeurdag. De aanwezigen genoten van een denderend spektakel en de dorstigen konden iets drinken aan onze onvoltooide bar, al was het maar een lauw pintje bier", lacht Jean-Marie.
​
In 1988 beleefde het danscenter een ware explosie door zich in de kijker te zetten met tal van evenementen. Zo groeide Dursin uit tot hoe we het nu kennen; dé dansschool met als bouwstenen de liefde, passie en droom van Christine en Jean-Marie.
​
​